Fenerbahçe, bu sezon Feyenoord karşılaşmasından sonra en rahat galibiyetini aldı. Üstelik sadece skor anlamında değil, futbol olarak da oldukça tatmin edici bir performans sergiledi.
ETKİLİ BİR POZİSYON ÜRETEMEDİLER
Maçın henüz ilk dakikalarından itibaren üçüncü bölgede uyguladığı yoğun baskı, Fenerbahçe’ye erken üstünlüğü getirdi. Öyle ki, Gaziantep FK’nin neredeyse kaleyi gördüğünü söylemek bile zor olur. Gaziantep FK bu karşılaşma öncesine kadar ligde 15 gol atmıştı, Fenerbahçe ise 14. Burak Yılmaz yönetiminde maç başına 2 gol ortalaması tutturan Gaziantep, Konyaspor maçından bu yana her hafta fileleri havalandırmayı başarmıştı. Ta ki Fenerbahçe maçına kadar. Bu kez ne etkili bir pozisyon üretebildiler ne de oyun kurabildiler.
FENERBAHÇE'DE İSE TABLO BAMBAŞKAYDI...
Fenerbahçe cephesinde ise tablo bambaşka bir dönüşüm hikâyesine sahne oldu. Sezona teknik direktör ve başkan değişimiyle giren, futbol anlamında vasatı aşamayan ve taraftarına umut vermekte zorlanan bir takım vardı. O dönemde üç beraberlikle birlikte Galatasaray’ın altı puan gerisine düşen Fenerbahçe, hem skor hem oyun olarak dibe vurmuştu. Pas kalitesi düşük, özgüveni zedelenmiş ve oyun planı net olmayan bir görüntü çiziyorlardı.
KRONİK SORUN ÇÖZÜLDÜ
Stuttgart maçında mücadele gücüyle dikkat çekseler de pas kalitesi ve oyun akıcılığı açısından aynı sorunlar sürüyordu. Bir büyük takım için yüksek mücadele kadar, sahada net bir oyun kimliği de şarttır. Fenerbahçe’nin kronik sorunu ise goldü! Gol gelmedikçe hem tribünler geriliyor hem de oyuncular üzerindeki baskıyı hissediyordu. Fark açılmadığında bireysel denemeler ve inisiyatifler artıyor, bu da takım oyununu bozuyordu.
İKİNCİ GOL DERS NİTELİĞİNDEYDİ
Ceza sahasında “düşen” bir topu nihayet değerlendirmeyi bildiler. İkinci gol ise adeta derslikti: “Gol atmak işte bu kadar basit!” Ceza sahasına isabetli bir pas, topla buluşan oyuncunun vakit kaybetmeden uygun pozisyondaki arkadaşına aktarımı ve tertemiz bir vuruş... Fenerbahçe sonunda hem doğru oyunu hem de doğru son vuruşu buldu.